Proflicentie aanvragen? (RBR Borne) 27.8.11 (15)

e





De sterren stonden goed voor vandaag.. voor mijn gevoel heb ik een betere vorm dan de voorgaande jaren en ik heb de laatste dagen geen echte inspanning meer gedaan... alle ingrediënten voor een redelijk tot goede tijd in de RBR van Borne dus.

Voor de wedstrijd ín de wedstrijd staan Gerald, en de Tubanters Henk, Hans en Andrej op de startlijst.

Mijn loper dit jaar is Bert, hij heeft de laatste jaren niet zoveel meer gelopen, maar heeft speciaal voor dit evenement de draad weer opgepakt..

Al bij de eerste doorkomst zie ik dat Henk de beste loper heeft. Geen probleem, vorig jaar was dat ook zo en kon ik het gat overbruggen. De loper van Andrej heb ik even gemist, maar zal ook wel weer voorin zitten. Dan komt Jolanda langs met een minuut daar achter Bert.

Als we in het Parc Fermé staan te wachten zie ik Henk al snel een keer vertrekken. Als veel later Jolanda aantikt, begin ik handmatig te tellen. Bij 2 en een halve minuut zie ik ook Hans wegrennen en weer een halve minuut daarna komt Bert binnen.

Na de gebruikelijke stressvolle wissel begin ik vol goede moed aan m'n inhaalrace. Omdat relatief laat gestart ben vlieg ik de eerste kilometers de ene na de andere fietser voorbij. Als ik bij Het Anker alleen kom te zitten, krijg ik toch wel behoefte aan een medestander of een groep, maar die blijkt er niet te zijn. Langzaam beginnen mijn benen vol te lopen en probeer ik toch een redelijk tempo vol te houden.

Nét als ik voor m'n gevoel het juiste ritme te pakken heb, voel ik bij de haakse bocht (het keerpunt) m'n voorwiel zwabberen..... @#$#$#@***##$# !!!!!!

Lekke band dus.. althans een "afloper" in jargon genaamd... Meteen is het gedaan met de moraal.. geen reserveband bij me natuurlijk... Omdat er nog wel wat lucht in zit probeer ik zover mogelijk achterop mijn zadel te gaan zitten, maar al snel voel ik het stoten van de velg op het Saasveldse wegdek..

Er zit niet anders op om stapvoets naar Borne te rijden. Onderweg vraagt een motoragent nog of ik me wel goed voel. Als ik aangeef dat m'n band lek is, zegt hij me niet verder te kunnen helpen en geeft hij weer gas (de politie is je beste vriend)

Na 7 km stapvoets rijden, rijd ik Borne binnen en krijg ik het welverdiende medelijden over me heen. De Bornse bevolking steekt me een hart onder de riem...

Ondertussen vliegen de eerste toppers me voorbij.. Als ik het Parc Fermé binnen zwabber, hoor ik de speaker nog enthousiast m'n naam uitroepen.

Petra staat bezorgd bij het wisselpunt omdat ze me niet voor de tweede keer heeft zien passeren. Ik geeft Bert de chip door en zeg'm dat ie zelf maar moet weten of ie nog verder wil.

Als een echte doorzetter gaat hij van start en maakt hij de race af.

Ondertussen komen Henk, Andrej, Gerald en Hans ook binnen en kijken verbaasd dat ik al binnen ben.

Jammer van deze verloren kans. Henk rijdt de snelste tijd van ons vijven met een tijd waar ik het zeker nog moeilijk mee had gekregen.. maar dat is allemaal "als..."

Opstekertje is dat ik in de officiële uitslag vermeld sta als de nummer 1 fietstijd.. met pas ná een minuutje of vier Rob Kleinsman.. Toch nog een proflicentie aanvragen ??

Nu wachten op supercompensatie? 24.8.2011 (55)

Met negen man op de Tubantersavond... wederom een "grote" opkomst zoals zo vaak dit jaar.

Binnenkort zal het weer gedaan zijn met de avondtrainingen want het is al weer snel donker.

Deze avond vertrek ik met Guus, Freek, Henk, Andrej, Roy, Ben, Wouter en Jeroen.

Jeroen is in training voor zijn deelname aan Duchenne Heroes en is een welkome aanvulling op de groep. Goed initiatief trouwens. Jeroen kan nog sponsoren gebruiken!!

Mijn benen voelen al meteen moe aan en ik ben voornemens om het vanavond niet te gek te maken na 4 x in 5 dagen fietsen. Al direct na Wiene gaat het weer kop over kop. Mooi is dat we elkaar direct aflossen met uitzondering van Andrej. Elke keer als hij op kop komt rijdt ie net iets harder waardoor het doordraai-systeem verstoord wordt. Ook Roy draait nu mee in de carrousel.

Richting Diepenheim wordt het tempo opgeschroefd en wordt de groep regelmatig uit elkaar getrokken. Bij de sprint voor het plaatsnaambordje word ik gesneden door Guus en besluit ik het maar te laten lopen.

Vóór Stokkum ben ik de klos en zit ik te lang op kop. Vlak voor de klinkerweg neemt Guus over en ben ik (wederom) kansloos. Ik laat het maar lekker lopen en kan ze op de helling weer bijhalen. Op de Markeloseberg zit ik achterin de groep, als ik zie dat Freek en Henk gas geven. Na eventjes twijfel besluit ik m'n vermoeide benen toch nog even aan te spreken en de sprong te wagen. Ik weet de 2 bij te halen maar ben voor de sprint kansloos.

In Goor komt onze groep bijna in aanraking met een auto. Nog maar net gaat het goed en de bestuurder beklaagt zich bij Wouter.

Richting Delden wordt er weer gedraaid. Vlak voor de brug kom ik op kop en besluit ik mijn laatste krachten aan te spreken. Met 48km/u knal ik tegen de brug in de wetenschap dat ik de streep niet haal. Het verbaast me dat ik het bijna boven haal als de groep me toch inhaalt.

Na de brug haken Wouter en Roy af en wordt er nog even tot Delden doorgekacheld. Mijn benen zijn nu helemaal op en ik beperk me tot meerijden.

Nu is het tot zaterdag niet meer fietsen en kijken of de supercompensatie zijn werk gaat doen.

Ik ben benieuwd!!

Tussentraining 23.8.2011 (42)

Op de dinsdag ben ik eigenlijk niet van plan te gaan fietsen, maar omdat ik op woensdag cursus heb en ik niet zeker weet of ik dan van de partij kan zijn, besluit ik toch maar met Andrej, Kerrie, Gerald en Roy een rondje Needse berg te gaan doen.

Het is erg broeierig en dampig.... Andrej lijkt z'n oude draad weer te hebben opgepakt en neemt regelmatig enthousiast de leiding. Ik voel m'n benen van gisteren nog wel, maar voel toch dat er nog wel wat kracht in zit.

Op de terugweg krijg ik nog een lekke band en fietsen uiteindelijk in een redelijk tempo de rit uit...

RBR / Trios-training 22.8.2011 (52)

Om nog wat kracht op te doen en kilometers te maken melden Roy en ik zich op maandagavond bij de laatste trainingsavond voor de RBR, georganiseerd door Trios.

Als we arriveren bij de Dorsmolen staan er 6 man die langzaam aanzwellen tot een mannetje of 60.

Veel bla bla in de groep maar als de trainers zich melden en aangeven dat er met 4 niveau-groepen wordt gefietst, melden er zich maar een mannetje of zeven voor de snelste groep.

Nadat we anderhalve ronde hebben warmgereden op het parcours (!!) mogen we dan volgens onze bijzonder strenge trainer kop over kop gaan rijden, maar niet harder dan 40 km/u. Al snel blijkt dat groep 2 (waarin Roy rijdt) andere instructies heeft gekregen. Zij rijden dan ook met 44 km/u onze groep voorbij waardoor er chaos ontstaat. Na deze samensmelting vormt zich een nieuwe groep 1 waarin ook Roy zit.

De training lijkt wel een strafkamp en de trainer heeft het duidelijk niet in de hand, maar bovenal de training slaat werkelijk nergens op. Waaier rijden (wat met de RBR niet mag) en compact rijden wordt belangrijk gevonden. Op tempo trainen wordt niet aan gedaan..

Samen met Fridt van sportschool Life, trekken we in de laatste ronde met ons tempo de groep uit elkaar ......

Uiteindelijk toch nog ruim 50 km gereden, maar de training heeft me niet gebracht wat ik ervan verwacht had.... jammer...

Wietse is los ! 20 augustus (63)

Zaterdagmiddag, bij Andrej op de oprit verzamelen zich (natuurlijk) Andrej, Henk samen met zwager Wietse, Roy en Richard. Op het allerlaatst voegt ook Gerald zich bij de groep. Net terug van Ameland, de koffers nog onuitgepakt achtergelaten.

Via de UT fietsen we richting Lonneker. Al gauw blijkt dat Wietse er zin in heeft. Hij is degene die de groep in gang trekt met een hoger tempo dan we gewend zijn. Henk vindt het heerlijk volgens mij, want hij wel zich prepareren voor de RBR volgende week en kan dus wel wat snelheid gebruiken.

Bij de Lonnekermolen komen we achter een grote tractor te zitten met een brede aanhanger waar je met geen mogelijkheid langs kunt. Dit geldt natuurlijk niet voor Andrej en Wietse.

Als we na de golfbaan eindelijk van dit onding verlost zijn, wordt er begonnen met temporijden.

Via Oldenzaal kiezen we voor de weg die uiteindelijk uitkomt bij de klim naar de Wilmersberg.

Daarvóór (bij de kweker) geeft Wietse alweer gas en heeft hij op een gegeven moment een gat geslagen. Omdat er een tijdje niemand reageert rijd ik het gat dicht waarbij ik zelfs een snelheid behaal van 53 km/u (toegegeven de weg loopt daar iets af).

Als we links afslaan naar de Wilmersberg wil ik eigenlijk even wachten tot de groep weer compleet is, maar Wietse trekt ook daar door. Als ook Gerald probeert de kloof naar Wietse te verkleinen, is alle twijfel weg en springen Andrej en ik er ook maar achteraan. Voor het hotel valt Gerald stil en merk ik vanuit mijn ooghoek dat Andrej me probeert te passeren. Nog maar even extra gas dus en ik kom na Wietse als tweede boven.

Als de groep weer compleet en op adem is, rijden we via de Lutte richting Beuningen.

Hier wordt er weer stevig kop over kop gereden, waarbij vooral Henk meer lijkt te demarreren dan over te nemen. Hierdoor slaan Henk, Wietse en ik een gat en wordt het tempo hoog gehouden.

Na Beuningen weet Henk nog een "leuke lus" over de es. Inderdaad een mooie slingerende weg. Alleen jammer dat ie ook langzaam omhoog loopt ;) Als Andrej na een tempoversnelling van Wietse moet passen, moet ik noodgedwongen weer aanzetten en samen met Henk sluit ik aan bij Wietse. Boven op de es blijkt dat de hele groep uit elkaar is getrokken en besluiten we even te wachten.

Op de Hanhofweg wordt er bekeken gereden. Als de weg iets meer begint te stijgen neemt Gerald het initiatief met een demarrage. Wietse die voor me rijdt schakelt bij en zet de achtervolging in en ik zet me in zijn wiel. Vóór de bocht valt Gerald stil en fietsen we hem met ons tweetjes voorbij. Mijn benen staan in de brand en gelukkig merk ik dat Wietse het ook lastig heeft want hij schakelt terug. Met z'n tweeën komen we boven met vlak achter ons Gerald (hoogtestage in Ameland gehad).

Naar De Lutte toe probeert Andrej nog even weg te springen, maar kan ik zijn aanval pareren.

Op de Tankenberg (via het Kleine Zwaantje) neemt de oude krijger echter revanche door als eerste boven te komen. Op de Postweg knalt Henk weg uit de groep en kan ik hem als enige volgen. De rest zegt last te hebben gehad van een hond, maar die hebben Henk en ik niet gezien blijkbaar ;)

De weg van Oldenzaal naar Hengelo is traditioneel ook een hardrijd-stuk. Als ik net even op kop fiets, zie ik (alweer) Wietse wegknallen. Als even later Henk hem achtervolgt, twijfel ik of ik de kloof nog kan overbruggen. Met de moed der wanhoop neem ik de gok en kan ik toch nog hun wiel komen. Kop over kop rijden we met ons drieën richting Hengelo, waarbij er constant 44 km/u wordt gereden. Vlak voor Frans op de Bult wachten we op de groep en fietsen we gezamenlijk naar Hengelo.

Lekker in tempo gereden vandaag. M'n benen voelen goed en het lijkt erop dat de vorm voor de RBR goed is!!

Koersbroek met vleugels 17.8.2011 (52)

De vakanties zijn nog maar krap achter de rug en toch staan er alweer 7 (aspirant) Tubanters te trappelen om op de woensdagavond te knallen.

Hans is weer terug na blessureleed en ook Andrej lijkt op de weg terug. Daarnaast dienen de De Boer broertjes zich aan, beiden voorzien van een nieuw frame, Henk en Roy (die de smaak te pakken lijkt te krijgen) 7 man sterk dus weer!!

Henk heeft zich voor de gelegenheid gekleed in een professioneel uitziende italiaanse koersbroek, aangeschaft tijdens zijn vakantie (zie foto). Ik moet het doen met alleen nieuwe remblokken en een paar nieuwe sokken.

Het tempo zit er deze avond weer goed in en al snel wordt er weer kop over kop gereden (behalve Roy.. dat wordt toch eens tijd).

Andrej's blessure lijkt achter de rug, want hij stamp weer als vanouds. Ook Hans lijkt de afgelopen weken niet stil te hebben gezeten.

Meest opvallend is de "grinta" van Henk. Zijn tricolore-broek lijkt hem vleugels te geven en hij is niet te stoppen. Voor Hengevelde kan ik nog net zijn sprint met een teennagel pareren, hetgeen me de kilometers daarna lijkt op te breken.

Roy blijft keurig aanhaken en ook Guus en Freek trekken door. In Stokkum kom ik te vroeg op kop en voel ik nog steeds de moeie benen van Hengeveld. Epo-Henkie heeft er geen last van en stampt als vanouds over de klinkers.

Op de Markelose-berg lijkt Henk echt vleugels te krijgen. Zijn hoogtestage heeft 'm goed gedaan en hij slaat echt een groot gat ten opzichte van de rest.

Op de Herikerberg lijk ik eindelijk iets hersteld te zijn en kan ik onstuimige Henk nog net passeren. Helaas red ik het niet tot bovenaan want m'n benen zijn dan volgelopen. Andrej maakt bij het bordje Goor handig gebruik van de tegenliggende auto en gaat met z'n handen omhoog (Andrej pas op!!) langs het bordje.

In Goor vindt Hans het nodig om even door te trekken. Roy begint dan te spartelen, zeker als daarna (weer) Henk het overneemt....

Tot Delden wordt er nog weer stevig kop over kop gereden en met een gemiddelde van meer dan 35 km/u komen we in Delden aan.

Casteletto di Brenzone 11 augustus 2011 (50)

Deze dag had ik met Henk afgesproken om samen eens in de buurt van het Gardameer te gaan fietsen.

Halverweg in Casteletto di Brenzo spreken we af. Nadat we eerst een half uur naar een parkeerplaats hebben gezocht, stappen we op de fiets om een door Henk uitgestippeld rondje te gaan fietsen.

Dat Henk geen gedetailleerde kaart had hoef ik hier niet verder te beschrijven, want na een kwartiertje langs het meer te hebben gepeddeld, slaan we een weg richting Prada in.

Wat we toen nog niet wisten dat deze weg één van de zwaarste klimmen in Italië is!!!!

Optimistisch fiets ik het eerste stuk bij Henk weg, maar al snel val ik stil en zie ik dat we beginnen met 17 % (!!!) Sterker nog, we beginnen er niet alleen mee, het gaat constant zo door.

Als ik op een gegeven moment mijn benen niet meer rond krijg, moet ik wel afstappen. Henk gaat echter zigzaggend door met een snelheid van ca 4 km/u.

Aangezien ik toen nog niet wist dat de klim 10 km zou bedragen wissel ik het fietsen af met hele stukken lopen. Ineens bemerk ik borden in de haarspelden die aftellen van 20 naar 1.

Bij het bordje 5 km besluit ik Henk te bellen en voor te stellen om deze zinloze missie te staken.

Henk wil hier niets van weten en dus gaan we maar door.... Henk al zigzaggend en ik combineer het fietsen met het lopen.

Volledig naar de spreekwoordelijke Filistijnen komen we boven aan en zien we het bord met de samenvatting van de feiten.(zie foto).

Als we beginnen met de afdaling moet ik Henk al snel laten gaan, maar nog erger, even later merk ik dat ik een remblok van mijn achterrem ben kwijtgeraakt. Noodgedwongen moet ik stapvoets naar beneden en krijg ik kramp in mijn linkerhand van het remmen.

In het dorpje Prada nemen we een lauwe cola... (hartelijke mensen die Italianen) en daarna dalen we door naar de kustweg. Met gevaar voor eigen leven moet ik zelfs zigzaggend naar beneden om het tempo maar wat te drukken. Met één been uit het pedaal kom ik uiteindelijk beneden en fietsen we samen terug naar de auto, niet alvorens we het lang geleden beloofde glas bier (of waren het er nou twee?) opdrinken...

Molina di Ledro V 9 augustus 2011 (55)

Vandaag revanche nemen op het korte stuk van gisteren. Weer door de mooie Ledro-vallei naar Storo. Eerst lekker dalen met mooie haarspelden en in Storo nog even doorrijden op een te drukke provinciale weg met veel vrachtwagens.

Dan maar omdraaien en weer klimmen naar Ledro. Het blijft een pittige klim. Ik probeer een beetje in tempo te blijven rijden en kapot kom ik aan op de camping.

Molina di Ledro IV 8 augustus 2011 (30)

Richting Riva. Normaal bereik je deze badplaats door een 6 km lange tunnel. Aangezien deze voor fietsers levensgevaarlijk is, zoek ik naarstig naar een alternatief.

Naast de ingang van de tunnel is een pad dat uiteindelijk uitkomt op de oude pas richting Riva.

Een schitterend pad met prachtige uitzichten op het Gardameer. Helaas gaat ook hier halverwege het pad de weg over in een MTB-route vol gruis en dus ongeschikt voor de racefiets.

Dan maar terug klimmen(zéér pittig) naar ons eigen meer en er nog een rondje meer aan vastplakken.

Niet de meeste kilometers vandaag maar wel een voldaan gevoel..

Molina di Ledro III 6 augustus 2011 (45)

Nu maar eens de andere kant opgefietst door de Ledro vallei richting Storo en weer terug.

Ik begin met een schitterende afdaling (dat belooft niet veel goeds voor de terugweg) met veel haarspelden.

Daarna dezelfde weg terug over die kolere haarspelden met aan weerszijden van mij gigantische bergen.

Redelijk uitgepierde bereik ik de camping.

Molina di Ledro II 3 augustus 2011 (40)

Daar waar ik gisteren ben opgehouden nu maar eens verder geklommen richting Malga Lanciada (2200 meter).

Het klimmen gaat al een stuk beter dan gisteren, maar ik ben dan ook uitgeruster. De omgeving is hier schitterend voor fietsers, met name voor mountainbikers. Dat blijkt ook wel want ook dit keer kom ik niet boven, maar nu omdat de weg overgaat in een grindpad.

Dan maar de weg terugpakken richting Riva om nog even die klim te pakken. Wél een erg drukke weg, maar wel veel pittige haarspelden.

Binnenkort maar eens richting het Gardameer.

Molina di Ledro 2 augustus 2011 (21)

Vakantie in Italië. Bestemming Lago di Ledro, een klein meer met een lengte van 2,5 km ten noord-westen van het Gardameer.

Met de reis van gisteren in nog in de benen, eerst maar eens even de omgeving bekennen, te beginnen met een rondje om het meer (10km) en daarna de echte bergen in. Het massief achter de camping gaat tot maar liefst 2200 meter, maar dat is voor zo'n eerste keer toch echt te veel van het goede.

De eerste klim doet traditioneel erg veel pijn in de benen en m'n longen lijken niet de benodigde capaciteit te bezitten. Halverwege de klim de fiets maar omgedraaid. De volgende keer maar wat verder...