Een jasje uit,,,, 22 januari 2011 (80)

Het rondje Holterberg was al aangekondigd in de wekelijkse mail. Dit én de motregen maakte dat de opkomst deze keer wat lager was.

Wouter is onderhand vaste kern en dit geldt ook voor Ben. Andrej is er altijd, maar ook Maurijn was er. Aanvankelijk had hij plannen om deel te nemen aan het WK voor masters, maar een stevige griep gooide roet in het eten. Hij gaf (gelukkig) aan rustig aan te willen doen.

De heren Kroesbergen en de Jong schijnen een "out-of competition" controle te hebben gehad en lijken nu voor de rest van het seizoen uitgeschakeld te zijn.

Zoals gezegd was een rondje Holterberg het plan. Ook was het plan om rustig kilometers te maken. Plan één kwam wel uit, plan twee wederom niet.

In het begin leek het er wel op dat Andrej gehoorzaamde, hij fietste netjes achterin. Maar al snel reed hij op kop en begon hij het tempo op te schroeven. Bij de Rijssense berg voelde ik al snel dat ik dit niet 80 km ging volhouden en ben ik (samen met Wouter) maar in mijn eigen tempo omhoog gefietst. Het altijd lastige stuk langs de snelweg werd door de heren Annink en Leverink aangegrepen om nét iets harder te fietsen dan het afgesproken rustige tempo. Een sanitaire stop van Ben werd niet eens opgemerkt, want het tweetal ging maar door.

Vlak voor Holten besloot Maurijn terug te gaan en kon Andrej het alleen opknappen.

De Motieweg was natuurlijk de ultieme plek om het haantjesgedrag te kunnen tonen, maar onze oude krijger werd op waarde geklopt door onze "grimpeur" Ben !

Met een soepele pedaaltred liet hij Andrej staan, terwijl Wouter en ik ver in het achterveld verkeerden.

De Diepe Hel was hetzelfde laken het pak. Wouter en ik maar spartelen op een klein verzet, terwijl het andere duo bij ons wegfietste. Ook hier klom Ben toch aanmerkelijk beter.

Voor mezelf was het één en al drama.. ik had totaal geen macht, had m'n ademhaling niet onder controle en was niet vooruit te branden.

Vanaf Nijverdal was het één en al Andrej wat de klok sloeg. Ik kon alleen nog maar volgen en heb wel 10 keer mijn kaars uit zien gaan. Zelfs op viaductjes moest ik lossen. Op de laatste brug tussen Enter en Delden heb ik nog even alles eruit geperst, wat nog niet eens zo slecht ging, maar daarna was de koek volledig op!

Uiteindelijk bij de immer klussende Rodel een biertje gedronken om het mineralenpeil weer op orde te brengen.

Wat een helletocht vandaag. We zien het maar weer als een investering.